Penjelasan kepada Fatwa HARAM forex di Malaysia Salam, Di hujung tahun 2014 yang Penuh mencabar ini, penulis Ingin merekodkan kenyataan dan penjelasan yang telus daripada Profesional Trader Atuk Pemalu FX bagi menjawab muzakarah JAKIM yang mengharamkan FOREX en ligne untuk diurusniagakan oleh AWAM outan, Mudah-mudahan perkongsian Ini membawa manfaat yang banyak acheteur commerçant kita yang gundah gulana atau était-était mengenai fatwa yang dikeluarkan JAKIM. MUNGKIN ARTIKEL INI SANGAT BERGUNA BAGI ET SEMAINE YANG MASIH KELIRU DENGAN HUKUM FOREX. KALAU NK HARAPKAN PIHAK JAKIM, SURUHANJAYA FATWA KEBANGSAAN ATAU MANA2 JABATAN DALAM KERAJAAN, SEBENARNYA DIRI KITA DIANAK TIRIKAN OLEH KERAJAAN SENDIRI. SEBAB TU SAYA MENGAJAK ET BASE PADA SEORANG PROFESSIONNEL COMMERCIAL KERANA PROFESSIONNEL COMMERÇANT AKAN BERURUSNIAGA DI DALAM FOREX DENGAN CARA YANG BETUL. Di ruangan terhad ini pihak kami ingin menjawab kauleiran tentang hukum berkaitan dengan perdagangan matawang asing atau Forex (échange forex). Kekeliruan dalam memberi fatwa tentang haramnya perdagangan matawang asing Timbul disebabkan dangkalnya ilmu tentang tentang perkara tersebut hanya melalui mendengar cerita tentang perlaksanaannya atau sekadar Membaca artikel yang ditulis tentangnya di internet atau di ges - mana tanpa terlibat Secara langsung untuk memahami proses perdagangan matawang asing ini dilakukan. Sesetengah pihak begitu tegas mengatakan dan cuba membuktikan ianya haram sehingga menjengilkan biji mata untuk menegakkan hujahnya tanpa menilai secara kajian yang mendalam atau memahaminya terlebih dahulu dengan secara tepat. Pertama, beberapa, pihak, ada, menyatakan, bahawa, perdagangan, matawang, asing, pada, hukum, asalnya, adalah, harus, dan, kemudiannya, haram, berlangsung, selama, 24, confiture, sehari, secara, berterusan. Untuk makluman sidang pembaca, perdangangan matawang asing hanya boleh dilakukan 24 jam sehari dan selama 5 hari seminggu bermula en ligne Isnin hingga Jumaat sahaja secara en ligne. Pada hari Sabtu dan Ahad, le pasaran matawang seluruh dunia ditutup. Hanya pasaran Da Ma Cai, Sport Toto, Magnum 4D dan yang sewaktu dengannya dessin 8220off-line8221 (Ini hukumnya adalah haram tanpa adanya syak wasangka lagi). Mereka juga menyatakan bahawa berlakunya 8220Riba un-Nasiah8221 daripada pertukaran wang kerana tidak dilakukan secara 8220yadan bi yadin8221 atau dalam Inggerisnya 8220 sur la base spot8221 atau dalam bahasa Melayunya 8220tangan ke tangan8221 atau dalam bahasa yang lebih mudah adalah 8220serah dan terima8221 atau qadabh. Di dalam perdagangan matawang asing tidak akan dibenarkan membuat pembélien atau penjualan sekiranya mudharib (commerçant) tidak mempunyai duit yang mencukupi di dalam akaunnya sendiri. Ini bermakna Mudharib (commerçant) perlu menjual atau membeli atau déngan istilah lain menukar matawang bergantung pada nilai yang dimiliki bertepatan konsep 8220serah dan terima8221 atau 8220 sur la base spot8221 qabadh secara hukmi. Di dalam perdagangan matawang asing tidak berlaku tempahan nilai matawang atau pembidaan nilai matawang. Apa yang berlaku ialah pembélien dan penjualan sesuatu nilai matawang yang dikategori oleh Ulama sebagai 8220 bay8217u naqdu bi naqdi kas sil8217ati 8220. Nilai matawang yang diniagakan adalah dari jenis yang berbeza dan bukannya dari satu jenis kerana di dalam perdagangan matawang asing tindakkan berlaku jual beli pada matawang Dari yang sama jenis. Contohnya dibeli (buylongmine) atau dijual (vente de courte durée) matawang US Dolar bersamaan dengan Yen japonais (USDJPY). Grande-Bretagne Pound bersamaan dengan USD Dolar (GBPUSD). Mereka juga menegaskan bahawa perdagangan matawang asing adalah haram kerana transaksi diuruskan oleh sebuah institusi kewangan konvensional. Adakah muamalah di dalam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam islam secara mutlak. Bagaimana pula hukumnya sebuah banque konvensional yang menggaji pegawai syarie8217nya untuk menjaga atau memantau kaunter banque de l'Islam tersebut sedangkan selebihnya terlibat dalam riba dan haram Dan pegawai syari8217e tersebut terpaksa redha dengan selebihnya kerana alasan bukan dalam bidang kuasa beliau Panneau Penasihat Syariah Sedunia yang bernaung di amp bawah nama Comptabilité Organisation audit pour les institutions islamiques (AAOIFI) yang antara Panel Penasihat Syariahnya adalah Syeikh Mufti Taqi Uthmani, Prof Dr Syeikh Wanbah Zuhayli, Prof Dr Syeikh Siddiq Dharir, Syeikh Abdullah al-Mani8217 dan ramai lagi menyatakan bahawa transaksi antara matawang Secara tangguh dan 8220 en avant8221 akan menghasilkan 8220Riba an-Nasiah8221. Tetapi perniagaan matawang secara tangguh dan 8220forward8221 tidak berlaku dalam realiti perdagangan matawang asing. Ini kerana setiap belien atau jualan hendaklah dilakukan secaré langsung dan semasa ataupun 8220instant8221 dalam pasaran tanpa adanya pennangguhan waktu dan 8220forward8221 walau sesaatpun. Mereka menyatakan bahawa perdagangan matawang adalah haram kerana berlakunya SWAP. SWAP sebagaimana yang didefinisikan adalah 8220sebagai satu perjanjian atau kontrak de antara dua pihak bagi pertukaran bertempoh bagu sesuatu actif kewangan yang khusus, matériel d'actif atau kadar faedah. Proses ini hanya berlaku, antara, institusi, kewangan, dengan, institusi, kewangan, yang, lain, sahaja. Apa yang berlaku ialah istilah SWAP dalam perdagangan matawang asing tersebut merupakan caj pényetoran dagangan (frais de stockage) untuk penjualan atau pembélien matawang yang melebihi 24 jam dan bukannya pertukaran bertempoh atau jualan matawang secara tangguh. Mereka mendakwa bahawa perdagangan matawang asing adalah haram kerana konsep 8220options8221 yang didefinasikan sebagai 8216Satu Kontrak yang mana hak diberikan (tetapi tidak menjadi kewajipan) untuk membeli atau menjual sesuatu article yang dipersetujui (sama ada dalam bentuk saham, komoditi, matawang, indeks dan Hutang) pada Harga yang ditentukan. Tiada kewajipan bagi penempah untuk memenuhi tuntutan Kontrak bagi membeli article yang ditempah, tetapi penjual hak article uit, wajib memenuhi tuntutan kontrak.8221Dan beliau kaitkan 8220options8221 ini dengan penjualan benda yang Belum dimiliki berteraskan hadis Nabi s. a.w yang berbunyi. 8220Jangan kamu membeli ikan dalam l'air, karena sesungguhnya jual beli yang démikien itu mengandungi penipuan8221. (Hadis Ahmad bin Hambal dan Al Baihaqi dari Ibnu Mas8217ud) 8216Options8217 dengan penjualan benda etang belum dimiliki adalah topik dan perbahasan yang jauh berbeza. Nampak gayanya, beliau, terkeliru, antara, dua, benda, yang, tidak, berkaitan, ini. Kami memang akui bahawa 8216options8217 adalah salah satu urus Niaga yang terlibat dengan gharar dan riba serta hukumnya haram akan tetapi ianya tidak dibenarkan dan tidak berlaku dalam perdagangan matawang asing atau forex (de change) tetapi ianya hanya berlaku dalam ekuiti dan komoditi. Mereka juga mendakwa berlakunya 8220futures8221 dalam perdagangan matawang dan dan ianya adalah haram bila terlibat dengan matawang kerana ianya membawa kepada 8220Riba an-Nasiah8221. 8220Futures8221 itu didefinasikan sebagai. 8220 Satu kontrak komersal yang dessinat bagi melakukan pembélien atau jualan satu aset dalam satu kuantiti yang khusus pada akan datang yang khusus 8220 (Britannica Encyclopedia, 1988. 565). Pour cendiakawan dan ilmuwan Islam membenarkan 8220futures8221 dilakukan dengan syarat kontrak komersial yang dibuat itu hanya janji dari satu belah pihak atau 8220unilateral promesse d'un side8221. Oleh itu, apa yang berlaku dalam perdagangan matawang asing adalah bertetapan dengar syarat yang diberikan oleh Ulama8217 L'islam dengaman futan yang dibenarkan dalam perdagangan matawang asing adalah dikenali sebagai 8220ordan de perksanan yang diberi kuasa sepenuhnya kepada mudharib (commerçant) tanpa gangguan atau campurtangan dari mana - mana pihak untuk membuat keputusan meletakkan dan meneruskan 8220pendant l'ordre8221 tersebut atau sebaliknya. Mereka mendakwa bahawa di dalam pelaburan perdagangan matawang asing terdapatnya Capital garanti (Jaminan Wang Modal tidak lupus) dan juga 8216Guaranteed Fixed Retour8217 (jaminan pulangan dan jumlah yang tertentu). Kami dapati dua unsur ini tidak berlaku de dalam perdagangan matawang kerana kami pernah berjumpa dengan mereka yang rugi berjuta-juta ringgit dan tidak kurang juga yang membuat keuntungan berjuta-juta ringgit. Itulah risiko est une perniagaan dan dalam apa jua perniagaan. Hanya mereka yang kuat dan kental sahaja akan bangkit dan yang lemah akan terus menjadi semakin lemah. Mungkin beliau tersilap faham tentang orang yang membuat skim homme Pak Telo dengan réaliti perdagangan matawang asing. Daripada penelitian dan pemerhatian yang kami lakukan serta kajian yang mendalam tentang bagaimana urusan serta perjalanan perdagangan matawang asing dilaksanakan, kami dapati tidak terdapat unsur-unsur atau terma-terma yang bercanggah dengan Islam. Seilah dihalusi tentang perlaksanaan dan perjalanannya uni ketika dan saat artikel ini ditulis, tiada satupun yang bercanggah dengan kehendak syara8217 est un terlibat dengan syubhah atau ribawi. Walaupun a écrit: secara secara maya di internet, ianya mewakili akaun dan duit yang sebenar serta berhadapan dengan risiko yang tinggi kepada sesiapa yang berurusan dengan perdangangan matawang asing ini. Kredit à: Atuk Pemalu Ftt Fx Di bawah dans le pénulis berkongsi kepada et un penjelasan daripada Ustaz Ahmad Dasuki mengeen forex kerana beliau Ahli dalam bidang muamalat ini. Semoga bermanfaat. Forex menurut Hukum Islam Banyak perbedaan pendapat tentang forex itu sendiri, ada yang mengatakan tidak boleh, tetapi ada juga yang mengatakan boleh. Dibawah ina adalah pendapat yang membolehkan dari beberapa sumber tentang forex itu sendiri (sedang untuk yang tidak membolehkan forex itui sendiri, silahkan search di Google). Fit4global. wordpress hanya membre wacana, dan hanya fokus ke riset ilmiah tentang pergerakan forex. Fit4global. wordpress memang didedikasikan untuk meriset secara logika dan ilmiah tentang pergerakan forex baik teknikal maupun fondamental. Sebagian umat Islam ada etang meragukan kehalalan praktik perdagangan berjangka. Bagaimana menurut padangan pour pakar Islam Apa pendapat pour ulama mengenai trading forex, trading saham, indice de négoce, saham, dan komoditi Apakah Hukum Forex Trading Valas Halal Menurut Hukum Islam Mari kita ikuti selengkapnya. Jangan engkau menjual sesuatu yang tidak ada padamu, sabda Nabi Muhammad SAW, dalam sebuah hadits riwayat Abu Hurairah. Oleh sementara fuqaha (ahli fiqih Islam), hadits tersebut ditafsirkan secara saklek. Pokoknya, setiap praktik jual beli yang tidak ada barangnya pada waktu akad, haram. Penafsiran secara demikian itu, tak pelak lagi, membuat fiqih islam soudan suk memenuhi tuntutan jaman etang terus berkembang dengan perubahan-perubahannya. Karena itu, sejumlah ulama klasik yang terkenal dengan pemikiran cemerlangnya, menentang cara penafsiran yang terkesan sempit tersebut. Misalnya, Ibn al-Qayyim. Ulama bermazhab Hambali dans le berpendapat, bahwa tidak bénar jual-beli barang yang tidak ada dilarang. Baik dalam Al Quran, sunnah maupun fatwa pour sahabat, larangan itu tidak ada. Dalam Sunnah Nabi, hanya terdapat, larangan, menjual, barang, yang, belum, ada, sebagaimana, larangan, barbar, yang sudah, ada, pada, waktu, akad. Causa legis atau ilat larangan tersebut bukan ada atau tidak adanya barang, melainkan garar, ujar Dr. Syamsul Anwar, MA dari IAIN Suka Yogyakarta menjelaskan pendapat Ibn al-Qayyim. Garar adalah ketidakpastian tentang apakah barang yang et diperjual-belikan itu dapat diserahkan atau tidak. Misalnya, seseorang menjual unta yang hilang. Atau menjual barang milang orang lain, padahal tidak dibérien kewenangan oleh yang bersangkutan. Jadi, meskipun pada waktu akad barangnya tidak ada, namun ada képastian diadakan pada waktu diperlukan sehingga bisa diserahkan képada pembéli, maka jual beli tersebut sah. Sebaliknya, kendati barangnya, sudah, ada, tapi, karena, satu, lain, hal, tidak, mungkin, diserahkan, kepada, pembeli, maka jual, beli, itu, tidak sah. Perdagangan berjangka, jelas, bukan garar. Sebab, dalam kontrak berjangkanya, jenis et komoditi yang dijual-belikan sudah ditentukan. Begitu juga dengan jumlah, mutu, tempat dan waktu penyerahannya. Semuanya berjalan di atas aturan resmi yang ketat, sebagai antisipasi terjadinya praktek penyimpangan berupa penipuan satu hal yang sebetulnya bisa juga terjadi pada praktik jua-beli konvensional. Dalam perspektif hukum Islam, Perdagangan Berjangka Komoditi (PBK) (forex adalah bagian dari PBK) dapat dimasukkan ke dalam kategori almasail almuashirah atau masala-masala hukum Islam kontemporer. Karena itu, statut hukumnya dapat dikategorikan képada masalah ijtihadiyyah. Klasifikasi ijtihadiyyah masuk ke dalam wilayah fi ma la nasha fih, yakni masala hukum yang tidak mempunyai référensi nash hukum yang pasti. Dalam kategori masala hukum al-Sahrastani, ia termasuk ke dalam paradigma al-nushush qad intahat wa al-waqaI la tatanahi. Artinya, nash hukum dalam bentouk Al-Quran dan Sunnah sudah selesai tidak lagi ada tambahan. Dengan demikian, kasus-kasus hukum yang baru muncul mésti diberikan kepastian hukumnya melalui ijtihad. Dalam kasus hukum PBK, ijtihad dapat mérujuk kepada teori perubahan hukum et yang diperkenalkan Ibn Qoyyim al-Jauziyyah. Ia menjelaskan, fatwa hukum dapat berubah, karena drinka variable perubahnya, yakni: waktu, tempat, niat, tujuan dan manfaat. Teori perubahan hukum ini diturunkan dari paradigma Ilmu hukum dari gurunya Ibn Taimiya, yang menyatakan bahwa a-haqiqah fi al-ayan la fi al-adzhan. Artinya, kebenaran hukum itu dijumpai dalam kenyataan empirik bukan dalam alam pemikiran idée d'atau alam. Paradigma ini diturunkan dari prinsip hukum L'islam tenteang keadilan yang dalam Le Quran digunakan istilah al-mizan, a-qisth, al-wasth, dan al-adl. Dalam penerapannya, secara khusus masala PBK dapat dimasukkan ke dalam bidang kajian fiqh al-siyasah maliyyah, yakni politik hukum kebendaan. Dengan kata lain, PBK termasuk kajian hukum islam dalam pengertian bagaimana hukum islam diterapkan dalam masala kepemilikan atas harta benda, melalui perdagangan berjangka komoditi dalam ère globalisasi dan perdagangan bebas. Realisasi yang paling mungkin dalam rangka melindungi pelaku dan pihak-pihak yang terlibat dalam perdangangan berjangka komoditi dalam ruang dan waktu serta pertimbangan tujuan dan manfaatnya dewasa ini, sejalan dengan semangat dan bunyi UU n ° 321977 tentang PBK. Karena teori perubahan hukum seperti dijelaskan di atas, dapat menunjukkan elastisitas hukum islam dalam kelembagaan dan praktek perekonomian, maka PBK dalam sistem hukum Islam dapat dianalogikan dengan baie al-salamajl biajil. Baie al-salam dapat diartikan sebagai berikut. Al-salam atau al-salaf baie d'adalah ajl biajil, yakni memperjualbelikan sesuatu yang dengan ketentuan sifat-sifatnya yang terjamin kebenarannya. Di dalam transaksi demikien, penyerahan ras al-mal dalam bentuk uang sebagai nilai tukar didahulukan daripada penyerahan komoditi yang dimaksud dalam transaksi itu. Ulama Syafiiyah dan Hanabilah mendefinisikannya dengan: Akad atas komoditas jual beli yang dibérien sifat terjamin yang ditangguhkan (berjangka) dengan harga jual yang ditetapkan di dalam bursa akad. (Aqid) est un transsexuel de kabsahan jual beli berjangka, ditentukan oleh terpenuhinya rukun de syarat sebagai berikut: a) Rukun sebagai unsur-unsur utama yang harus ada dalam suatu peristiwa transaksi Unsur-unsur utama di dalam bay al-salam adalah: Pihak-pihak pelaku transaksi Yang, disebut, dengan, istilah, musulman, atau, musulman, ilaih. Objek transaksi (maqud alaih), yaitu barang-barang komoditi berjangka et harga tukar (ras al-mal al-salam al-muslim fih). Kalimat transaksi (Sighat aqad), yaitu ijab dan kaboul. Yang perlu diperhatikan dari unsur-unsur tersebut, adalah bahwa ijab dan qabul dinyatakan dalam bahasa dan kalimat yang jelas menunjukkan transaksi berjangka. Karena itu, ulama Syafiiyah menekankan penggunaan istilah al-salam atau al-salaf di dalam kalimat-kalimat transaksi itu, dengan alasan bahwa aqd al-salam adalah baie al-madum dengan sifat dan cara berbeda dari akad jual dan beli (acheter). Persyaratan menyangkut objek transaksi, adalah: bahwa objek transaksi harus memenuhi kejelasan mengenai: jenisnya (un yakun fi jinsin malumin), sifatnya, ukuran (kadar), jangka penyerahan, harga tukar, tempat penyerahan. Persyaratan yang harus dipenuhi oleh harga tukar (al-tsaman), adalah, Pertama, kejelasan jenis alat tukar, yaitu dirham, dinar, roupie atau dolar dsb atau barang-barang yang dapat ditimbang, disukat, dsb. Kedua, kejelasan jenis alat tukar apakah roupie, dolar Amerika, dolar Singapura, dst. Apakah timbangan yang disepakati dalam bentuk kilogramme, étang, dst. Kejelasan tentang kualitas objek transaksi, apakah kualitas istimewa, baik sedang atau buruk. Syarat-syarat di atas ditetapkan dengan maksud menghilangkan jahalah fi al-aqd atau alasan ketidaktahuan kondisi-kondisi barang pada saat transaksi. Sebab hal ini akan mengakibatkan terjadinya perselisihan d'antara pelaku transaksi, le yang akan merusak nilai transaksi. Kejelasan jumlah harga tukar. Penjelasan singkat di atas nampaknya et dabat memberkan kejelasan kebolehan PBK. Kalaupun dalam pelaksanaannya masih ada pihak-pihak yang merasa dirugikan dengan peraturan perundang-undangan yang ada, maka dapatlah digunakan kaidah hukum atau maximal juridique yang berbunyi: ma la yudrak kulluh la yutrak kulluh. Apa yang tidak dapat dilaksanakan semouanya, maka tidak perlu ditinggalkan keseluruhannya. Dengan demikian, hukum dan pelaksanaan PBK sampai batas-batas tertiru boleh dinyatakan dapat diterima atau setidak-tidaknya sesuai dengan semangat jiwa norma hukum Islam, dengan menganalogikan baie de kepada al-salam. 1. Les contrats d'échange de base Il existe un consensus général entre les juristes islamiques sur le fait que les devises des différents pays peuvent être échangées sur une base spot à un taux différent de l'unité puisque les monnaies de différents pays sont des entités distinctes avec des valeurs différentes ou une valeur intrinsèque , Et le pouvoir d'achat. Il semble également y avoir un accord général entre la majorité des universitaires selon lequel les échanges de devises à terme ne sont pas autorisés, c'est-à-dire lorsque les droits et obligations des deux parties concernent une date ultérieure. Toutefois, les juristes divergent considérablement lorsque les droits de l'une ou l'autre des parties, qui sont les mêmes que les obligations de la contrepartie, sont reportés à une date ultérieure. Pour élaborer, considérons l'exemple de deux individus A et B appartenant à deux pays différents, l'Inde et les États-Unis respectivement. A a l'intention de vendre des roupies indiennes et d'acheter des dollars américains. L'inverse est vrai pour B. Le taux de change roupie-dollar convenu est de 1:20 et la transaction implique l'achat et la vente de 50. La première situation est que A effectue un paiement au comptant de Rs1000 à B et accepte le paiement de 50 de B. La transaction est réglée sur une base ponctuelle des deux extrémités. Ces transactions sont valables et Islamiquement permises. Il n'y a pas deux opinions à peu près identiques. La deuxième possibilité est que le règlement de la transaction des deux extrémités est reporté à une date future, disons après six mois à partir de maintenant. Cela implique que A et B fassent et acceptent le paiement de Rs1000 ou 50, selon le cas, après six mois. Le point de vue prédominant est qu'un tel contrat n'est pas permissible sur le plan islamique. Une opinion minoritaire le juge admissible. Le troisième scénario est que la transaction est partiellement réglée à partir d'une extrémité seulement. Par exemple, A fait un paiement de Rs1000 maintenant à B en lieu et place d'une promesse par B de lui payer 50 après six mois. Alternativement, A accepte 50 maintenant de B et promet de lui payer Rs1000 après six mois. Il existe des vues diamétralement opposées sur la licéité de ces contrats qui s'élèvent à bai-salam en devises. Le but de cet article est de présenter une analyse complète des différents arguments à l'appui et contre la permissibilité de ces contrats de base impliquant des devises. La première forme de contrat impliquant l'échange de contre-valeurs sur une base spot est au-delà de toute sorte de controverse. La recevabilité ou non du second type de contrat dans lequel la livraison d'une des contre-valeurs est reportée à une date ultérieure est généralement discutée dans le cadre de la prohibition riba. Par conséquent, nous discuterons en détail de ce contrat à la section 2 traitant de la question de l'interdiction de l'riba. La recevabilité de la troisième forme de contrat dans laquelle la livraison des deux contre-valeurs est reportée est généralement discutée dans le cadre de la réduction du risque et de l'incertitude ou du gharar impliqués dans ces contrats. C'est donc le thème central de la section 3 qui traite de la question du gharar. Section 4 tentatives d'une vue holistique de la charia relie les questions comme aussi l'importance économique des formes de base de la passation de contrats sur le marché des devises. 2. La question de la prohibition de Riba La divergence des points de vue1 sur la licéité ou non des contrats de change en devises peut être tracée principalement à la question de l'interdiction. La nécessité d'éliminer l'riba dans toutes les formes de contrats d'échange est d'une importance capitale. Riba dans son contexte charia est généralement défini2 comme un gain illicite dérivé de l'inégalité quantitative des contre-valeurs dans toute transaction censée effectuer l'échange de deux ou plusieurs espèces (anwa) appartenant au même genre (jins) et régies par La même cause efficace (illa). Riba est généralement classé dans riba al-fadl (excès) et riba al-nasia (report), qui indiquent un avantage illégal par voie d'excès ou de report, respectivement. L'interdiction de la première est obtenue par une stipulation que le taux d'échange entre les objets est l'unité et aucun gain n'est permise à l'une ou l'autre partie. Ce dernier type d'riba est interdit en interdisant le règlement différé et en veillant à ce que l'opération soit réglée sur place par les deux parties. Une autre forme d'riba est appelée riba al-jahiliyya ou riba pré-islamique qui survient lorsque le prêteur demande à l'emprunteur à la date d'échéance si ce dernier règle la dette ou l'augmente. L'augmentation est accompagnée de la tarification des intérêts sur le montant initialement emprunté. L'interdiction de riba dans l'échange de monnaies appartenant à différents pays nécessite un processus d'analogie (qiyas). Et dans un tel exercice impliquant l'analogie (qiyas), la cause efficace (illa) joue un rôle extrêmement important. C'est une cause efficace commune (illa), qui relie l'objet de l'analogie à son sujet, dans l'exercice du raisonnement analogique. La cause efficace appropriée (illa) en cas de contrats d'échange a été diversement définie par les grandes écoles de Fiqh. Cette différence se reflète dans le raisonnement analogue pour les monnaies de papier appartenant à différents pays. Une question d'une importance considérable dans le processus de raisonnement analogue concerne la comparaison entre les monnaies de papier avec l'or et l'argent. Au début de l'Islam, l'or et l'argent remplissaient toutes les fonctions de l'argent (thaman). Les monnaies étaient faites d'or et d'argent avec une valeur intrinsèque connue (quantum d'or ou d'argent contenu dans eux). Ces monnaies sont décrites comme thaman haqiqi, ou naqdain dans la littérature Fiqh. Celles-ci étaient universellement acceptables comme principal moyen d'échange, ce qui représentait une grande partie des transactions. De nombreux autres produits, tels que divers métaux inférieurs, ont également servi de moyens d'échange, mais avec une acceptabilité limitée. Ceux-ci sont décrits comme fals dans la littérature Fiqh. Ceux-ci sont également connus sous le nom de thaman istalahi en raison du fait que leur acceptabilité découle non de leur valeur intrinsèque, mais en raison du statut accordé par la société pendant une période particulière de temps. Les deux formes de monnaies susmentionnées ont été traitées très différemment par les premiers juristes islamiques du point de vue de la licéité des contrats qui les concernent. La question qui doit être résolue est de savoir si les monnaies de papier de l'époque actuelle relèvent de la première catégorie ou de la seconde. Selon une opinion, ces derniers devraient être traités au pair avec le thaman haqiqi ou l'or et l'argent, puisqu'ils servent de principal moyen d'échange et d'unité de compte comme celui-ci. Par conséquent, par un raisonnement analogue, toutes les normes et injonctions relatives à la charia applicables à thaman haqiqi devraient également s'appliquer au papier-monnaie. L'échange de thaman haqiqi est connu sous le nom de bai-sarf et, par conséquent, les transactions en monnaies de papier devraient être régies par les règles de la charia pertinentes pour bai-sarf. La position contraire prétend que les monnaies de papier doivent être traitées de la même manière que false ou thaman istalahi, du fait que leur valeur nominale est différente de leur valeur intrinsèque. Leur acceptabilité découle de leur statut juridique au sein du pays national ou de l'importance économique mondiale (comme dans le cas des dollars américains, par exemple). 2.1. Synthèse de vues alternatives 2.1.1. La prohibition de riba est basée sur la tradition selon laquelle le saint prophète (paix soit sur lui) a dit: Vendez de l'or pour l'or, de l'argent pour l'argent, du blé pour le blé, de l'orge pour l'orge, de la date pour la date, Sel pour le sel, dans les mêmes quantités sur place et quand les produits sont différents, vendez comme il vous convient, mais sur place. Ainsi, l'interdiction de riba s'applique principalement aux deux métaux précieux (or et argent) et à quatre autres produits (blé, orge, dattes et sel). Il s'applique également, par analogie (qiyas) à toutes les espèces qui sont gouvernées par la même cause efficace (illa) ou qui appartiennent à l'un quelconque des genres des six objets cités dans la tradition. Cependant, il n'y a pas d'accord général entre les différentes écoles de Fiqh et même les universitaires appartenant à la même école sur la définition et l'identification de la cause efficace (illa) de riba. Pour les Hanafis, la cause efficace (illa) de riba a deux dimensions: les articles échangés appartiennent au même genre (jins), ceux-ci possèdent le poids (wazan) ou la mesurabilité (kiliyya). Si dans un échange donné, les deux éléments de la cause efficace (illa) sont présents, c'est-à-dire que les contre-valeurs échangées appartiennent au même genre (jins) et sont toutes pondérables ou toutes mesurables, alors aucun gain n'est admissible (le taux de change doit Être égal à l'unité) et l'échange doit être sur une base ponctuelle. Dans le cas de l'or et de l'argent, les deux éléments de la cause efficace (illa) sont: l'unité du genre (jins) et la pesabilité. C'est aussi la vue de Hanbali selon une version3. Ainsi, lorsque l'or est échangé contre de l'or, ou que l'argent est échangé contre de l'argent, seules les transactions au comptant sans gain sont permises. Il est également possible que, dans un échange donné, l'un des deux éléments de la cause efficace (illa) soit présent et l'autre absent. Par exemple, si les articles échangés sont tous pondérables ou mesurables, mais appartiennent à des genres différents (jins) ou, si les articles échangés appartiennent au même genre (jins) mais aucun n'est mesurable ni pesable, alors échangez avec gain (à un taux différent de Unité) est permise, mais l'échange doit être sur une base ponctuelle. Ainsi, lorsque l'or est échangé contre de l'argent, le taux peut être différent de l'unité, mais aucun règlement différé n'est autorisé. Si aucun des deux éléments de cause efficace (illa) de riba ne sont présents dans un échange donné, alors aucune des injonctions pour l'interdiction riba ne s'applique. L'échange peut avoir lieu avec ou sans gain et à la fois sur une base ponctuelle ou différée. Considérant le cas de l'échange impliquant des monnaies de papier appartenant à des pays différents, l'interdiction de riba exigerait une recherche pour la cause efficace (illa). Les monnaies appartenant à des pays différents sont des entités clairement distinctes qui sont monnaie légale dans des limites géographiques spécifiques avec une valeur intrinsèque différente ou un pouvoir d'achat. Par conséquent, une grande majorité d'érudits affirment à juste titre qu'il n'y a pas d'unité de genre (jins). En outre, ils ne sont ni pesables ni mesurables. Ceci conduit à la conclusion directe qu'aucun des deux éléments de la cause efficace (illa) de riba n'existe dans un tel échange. Ainsi, l'échange peut se faire librement de toute injonction concernant le taux de change et le mode de règlement. La logique sous-jacente à cette position n'est pas difficile à comprendre. La valeur intrinsèque des monnaies de papier appartenant à des pays différents diffèrent, car elles ont un pouvoir d'achat différent. En outre, la valeur intrinsèque ou la valeur des monnaies de papier ne peut être identifié ou évalué à la différence de l'or et l'argent qui peut être pesé. Par conséquent, ni la présence de riba al-fadl (par excès), ni riba al-nasia (par report) peuvent être établies. L'école Shafii de Fiqh considère la cause efficiente (illa) dans le cas de l'or et l'argent pour être leur propriété d'être monnaie (thamaniyya) ou le moyen d'échange, unité de compte et de stockage de valeur. C'est aussi la vue de Maliki. Selon une version de ce point de vue, même si le papier ou le cuir est fait le moyen d'échange et est donné le statut de monnaie, alors toutes les règles concernant le naqdain, ou l'or et l'argent s'appliquent à eux. Ainsi, selon cette version, l'échange impliquant des devises de différents pays à un taux différent de l'unité est admissible, mais doit être réglé sur une base spot. Une autre version des deux écoles de pensée ci-dessus est que la cause efficiente ci-dessus (illa) de la monnaie (thamaniyya) est spécifique à l'or et l'argent, et ne peut pas être généralisée. Autrement dit, tout autre objet, s'il est utilisé comme moyen d'échange, ne peut être inclus dans sa catégorie. Par conséquent, selon cette version, les injonctions de la charia pour l'interdiction riba ne sont pas applicables aux monnaies de papier. Les devises appartenant à différents pays peuvent être échangées avec ou sans gain et à la fois sur une base spot ou différée. Les partisans de la version antérieure citent le cas de l'échange de monnaies de papier appartenant au même pays en défense de leur version. L'opinion consensuelle des juristes dans ce cas est que cet échange doit être sans gain ou à un taux égal à l'unité et doit être réglé sur une base spot. Si l'on considère l'Hanafi et la première version de la position Hanbali, alors, dans ce cas, seule une dimension de la cause efficace (illa) est présente, c'est-à-dire qu'elle appartient au même genre (jins ). Mais les monnaies de papier ne sont ni pesables ni mesurables. Par conséquent, la loi Hanafi permettrait apparemment d'échanger des quantités différentes de la même monnaie sur une base ponctuelle. De même, si la cause efficace de la monnaie (thamaniyya) est spécifique à l'or et à l'argent, la loi Shafii et Maliki le permettrait également. Inutile de dire que cela équivaut à permettre des emprunts et des prêts à base d'riba. Cela montre que c'est la première version de la pensée Shafii et Maliki qui sous-tend la décision consensuelle d'interdiction de gain et de règlement différé en cas d'échange de devises appartenant au même pays. Selon les promoteurs, étendre cette logique à l'échange de devises de différents pays impliquerait que l'échange avec gain ou à un taux différent de l'unité est permise (puisqu'il n'y a pas d'unité de jins), mais le règlement doit être sur une base spot. 2.1.2 Comparaison entre change et Bai-Sarf Bai-sarf est défini dans la littérature Fiqh comme un échange impliquant thaman haqiqi, défini comme l'or et l'argent, qui a servi de principal moyen d'échange pour presque toutes les transactions majeures. Les partisans de l'idée que tout échange de devises de différents pays est le même que le bai-sarf soutiennent que, à l'époque actuelle, les monnaies de papier ont efficacement et complètement remplacé l'or et l'argent comme moyen d'échange. Par conséquent, par analogie, l'échange impliquant de telles monnaies devrait être régi par les mêmes règles et injonctions de la charia que bai-sarf. Il est également soutenu que si un règlement différé par les parties au contrat est permis, cela ouvrirait les possibilités de riba-al nasia. Les adversaires de la catégorisation des échanges de devises avec bai-sarf soulignent cependant que l'échange de toutes les formes de monnaie (thaman) ne peut pas être qualifié de bai-sarf. Selon ce point de vue, le bai-sarf implique l'échange de monnaies d'or et d'argent (thaman haqiqi ou naqdain) et non pas de monnaie prononcée comme telle par les autorités étatiques (thaman istalahi). Les monnaies actuelles sont des exemples de ce genre. Ces érudits trouvent appui dans ces écrits qui affirment que si les marchandises d'échange ne sont pas de l'or ou de l'argent (même si l'un d'eux est de l'or ou de l'argent) alors, l'échange ne peut pas être qualifié de bai-sarf. Les dispositions concernant le bai-sarf ne seraient pas non plus applicables à ces échanges. Selon l'imam Sarakhsi4, lorsqu'un particulier achète des faux ou des pièces faites de métaux inférieurs, tels que le cuivre (thaman istalahi) pour les dirhams (thaman haqiqi) et en effectue un paiement au comptant, mais le vendeur n'a pas de faux à ce moment , Un tel échange est autorisé. La possession de marchandises échangées par les deux parties n'est pas une condition préalable (alors que dans le cas de bai-sarf, il est.) Il existe un certain nombre de références similaires qui indiquent que les juristes ne classent pas un échange de faux (thaman istalahi) Thaman istalahi) ou d'or ou d'argent (thaman haqiqi), comme bai-sarf. Par conséquent, les échanges de devises de deux pays différents qui ne peuvent être qualifiés que de thaman istalahi ne peuvent être classés en bai-sarf. La contrainte concernant le règlement au comptant ne peut pas non plus être imposée à de telles transactions. Il convient de noter ici que la définition de bai-sarf est fournie littérature Fiqh et il n'y a aucune mention de la même dans les traditions saintes. Les traditions mentionnent l'riba, et la vente et l'achat de l'or et de l'argent (naqdain), qui peut être une source majeure d'riba, est décrit comme bai-sarf par les juristes islamiques. Il convient également de noter que dans la littérature Fiqh, bai-sarf implique l'échange d'or ou d'argent que si elles sont actuellement utilisées comme moyen d'échange ou non. Échange impliquant des dinars et des ornements d'or, à la fois qualité comme bai-sarf. Différents juristes ont cherché à clarifier ce point et ont défini comme l'échange dans lequel les marchandises échangées sont de la nature du thaman, pas nécessairement thaman eux-mêmes. Par conséquent, même lorsqu'une des marchandises est traitée or (disons, ornements), un tel échange est appelé bai-sarf. Les partisans de l'opinion selon laquelle l'échange de devises devraient être traités d'une manière similaire au bai-sarf tirent également leur appui des écrits d'éminents juristes islamiques. Selon Imam Ibn Taimiya, tout ce qui remplit les fonctions de moyen d'échange, d'unité de compte et de réserve de valeur est appelé thaman, (pas nécessairement limité à l'or et à l'argent). Similar references are available in the writings of Imam Ghazzali5 As far as the views of Imam Sarakhshi is concerned regarding exchange involving fals, according to them, some additional points need to be taken note of. In the early days of Islam, dinars and dirhams made of gold and silver were mostly used as medium of exchange in all major transactions. Only the minor ones were settled with fals. In other words, fals did not possess the characteristics of money or thamaniyya in full and was hardly used as store of value or unit of account and was more in the nature of commodity. Hence there was no restriction on purchase of the same for gold and silver on a deferred basis. The present day currencies have all the features of thaman and are meant to be thaman only. The exchange involving currencies of different countries is same as bai-sarf with difference of jins and hence, deferred settlement would lead to riba al-nasia. Dr Mohamed Nejatullah Siddiqui illustrates this possibility with an example6. He writes In a given moment in time when the market rate of exchange between dollar and rupee is 1:20, if an individual purchases 50 at the rate of 1:22 (settlement of his obligation in rupees deferred to a future date), then it is highly probable that he is. in fact, borrowing Rs. 1000 now in lieu of a promise to repay Rs. 1100 on a specified later date. (Since, he can obtain Rs 1000 now, exchanging the 50 purchased on credit at spot rate) Thus, sarf can be converted into interest-based borrowing amp lending. 2.1.3 Defining Thamaniyya is the Key It appears from the above synthesis of alternative views that the key issue seems to be a correct definition of thamaniyya. For instance, a fundamental question that leads to divergent positions on permissibility relates to whether thamaniyya is specific to gold and silver, or can be associated with anything that performs the functions of money. We raise some issues below which may be taken into account in any exercise in reconsideration of alternative positions. It should be appreciated that thamaniyya may not be absolute and may vary in degrees. It is true that paper currencies have completely replaced gold and silver as medium of exchange, unit of account and store of value. In this sense, paper currencies can be said to possess thamaniyya. However, this is true for domestic currencies only and may not be true for foreign currencies. In other words, Indian rupees possess thamaniyya within the geographical boundaries of India only, and do not have any acceptability in US. These cannot be said to possess thamaniyya in US unless a US citizen can use Indian rupees as a medium of exchange, or unit of account, or store of value. In most cases such a possibility is remote. This possibility is also a function of the exchange rate mechanism in place, such as, convertibility of Indian rupees into US dollars, and whether a fixed or floating exchange rate system is in place. For example, assuming free convertibility of Indian rupees into US dollars and vice versa, and a fixed exchange rate system in which the rupee-dollar exchange rate is not expected to increase or decrease in the foreseeable future, thamaniyya of rupee in US is considerably improved. The example cited by Dr Nejatullah Siddiqui also appears quite robust under the circumstances. Permission to exchange rupees for dollars on a deferred basis (from one end, of course) at a rate different from the spot rate (official rate which is likely to remain fixed till the date of settlement) would be a clear case of interest-based borrowing and lending. However, if the assumption of fixed exchange rate is relaxed and the present system of fluctuating and volatile exchange rates is assumed to be the case, then it can be shown that the case of riba al-nasia breaks down. We rewrite his example: In a given moment in time when the market rate of exchange between dollar and rupee is 1:20, if an individual purchases 50 at the rate of 1:22 (settlement of his obligation in rupees deferred to a future date), then it is highly probable that he is. in fact, borrowing Rs. 1000 now in lieu of a promise to repay Rs. 1100 on a specified later date. (Since, he can obtain Rs 1000 now, exchanging the 50 purchased on credit at spot rate) This would be so, only if the currency risk is non-existent (exchange rate remains at 1:20), or is borne by the seller of dollars (buyer repays in rupees and not in dollars). If the former is true, then the seller of the dollars (lender) receives a predetermined return of ten percent when he converts Rs1100 received on the maturity date into 55 (at an exchange rate of 1:20). However, if the latter is true, then the return to the seller (or the lender) is not predetermined. It need not even be positive. For example, if the rupee-dollar exchange rate increases to 1:25, then the seller of dollar would receive only 44 (Rs 1100 converted into dollars) for his investment of 50. Here two points are worth noting. First, when one assumes a fixed exchange rate regime, the distinction between currencies of different countries gets diluted. The situation becomes similar to exchanging pounds with sterlings (currencies belonging to the same country) at a fixed rate. Second, when one assumes a volatile exchange rate system, then just as one can visualize lending through the foreign currency market (mechanism suggested in the above example), one can also visualize lending through any other organized market (such as, for commodities or stocks.) If one replaces dollars for stocks in the above example, it would read as: In a given moment in time when the market price of stock X is Rs 20, if an individual purchases 50 stocks at the rate of Rs 22 (settlement of his obligation in rupees deferred to a future date), then it is highly probable that he is. in fact, borrowing Rs. 1000 now in lieu of a promise to repay Rs. 1100 on a specified later date. (Since, he can obtain Rs 1000 now, exchanging the 50 stocks purchased on credit at current price) In this case too as in the earlier example, returns to the seller of stocks may be negative if stock price rises to Rs 25 on the settlement date. Hence, just as returns in the stock market or commodity market are Islamically acceptable because of the price risk, so are returns in the currency market because of fluctuations in the prices of currencies. A unique feature of thaman haqiqi or gold and silver is that the intrinsic worth of the currency is equal to its face value. Thus, the question of different geographical boundaries within which a given currency, such as, dinar or dirham circulates, is completely irrelevant. Gold is gold whether in country A or country B. Thus, when currency of country A made of gold is exchanged for currency of country B, also made of gold, then any deviation of the exchange rate from unity or deferment of settlement by either party cannot be permitted as it would clearly involve riba al-fadl and also riba al-nasia. However, when paper currencies of country A is exchanged for paper currency of country B, the case may be entirely different. The price risk (exchange rate risk), if positive, would eliminate any possibility of riba al-nasia in the exchange with deferred settlement. However, if price risk (exchange rate risk) is zero, then such exchange could be a source of riba al-nasia if deferred settlement is permitted7. Another point that merits serious consideration is the possibility that certain currencies may possess thamaniyya, that is, used as a medium of exchange, unit of account, or store of value globally, within the domestic as well as foreign countries. For instance, US dollar is legal tender within US it is also acceptable as a medium of exchange or unit of account for a large volume of transactions across the globe. Thus, this specific currency may be said to possesses thamaniyya globally, in which case, jurists may impose the relevant injunctions on exchanges involving this specific currency to prevent riba al-nasia. The fact is that when a currency possesses thamaniyya globally, then economic units using this global currency as the medium of exchange, unit of account or store of value may not be concerned about risk arising from volatility of inter-country exchange rates. At the same time, it should be recognized that a large majority of currencies do not perform the functions of money except within their national boundaries where these are legal tender. Riba and risk cannot coexist in the same contract. The former connotes a possibility of returns with zero risk and cannot be earned through a market with positive price risk. As has been discussed above, the possibility of riba al-fadl or riba al-nasia may arise in exchange when gold or silver function as thaman or when the exchange involves paper currencies belonging to the same country or when the exchange involves currencies of different countries following a fixed exchange rate system. The last possibility is perhaps unIslamic8 since price or exchange rate of currencies should be allowed to fluctuate freely in line with changes in demand and supply and also because prices should reflect the intrinsic worth or purchasing power of currencies. The foreign currency markets of today are characterised by volatile exchange rates. The gains or losses made on any transaction in currencies of different countries, are justified by the risk borne by the parties to the contract. 2.1.4. Possibility of Riba with Futures and Forwards So far, we have discussed views on the permissibility of bai salam in currencies, that is, when the obligation of only one of the parties to the exchange is deferred. What are the views of scholars on deferment of obligations of both parties. Typical example of such contracts are forwards and futures9. According to a large majority of scholars, this is not permissible on various grounds, the most important being the element of risk and uncertainty (gharar) and the possibility of speculation of a kind which is not permissible. This is discussed in section 3. However, another ground for rejecting such contracts may be riba prohibition. In the preceding paragraph we have discussed that bai salam in currencies with fluctuating exchange rates can not be used to earn riba because of the presence of currency risk. It is possible to demonstrate that currency risk can be hedged or reduced to zero with another forward contract transacted simultaneously. And once risk is eliminated, the gain clearly would be riba. We modify and rewrite the same example: In a given moment in time when the market rate of exchange between dollar and rupee is 1:20, an individual purchases 50 at the rate of 1:22 (settlement of his obligation in rupees deferred to a future date), and the seller of dollars also hedges his position by entering into a forward contract to sell Rs1100 to be received on the future date at a rate of 1:20, then it is highly probable that he is. in fact, borrowing Rs. 1000 now in lieu of a promise to repay Rs. 1100 on a specified later date. (Since, he can obtain Rs 1000 now, exchanging the 50 dollars purchased on credit at spot rate) The seller of the dollars (lender) receives a predetermined return of ten percent when he converts Rs1100 received on the maturity date into 55 dollars (at an exchange rate of 1:20) for his investment of 50 dollars irrespective of the market rate of exchange prevailing on the date of maturity. Another simple possible way to earn riba may even involve a spot transaction and a simultaneous forward transaction. For example, the individual in the above example purchases 50 on a spot basis at the rate of 1:20 and simultaneously enters into a forward contract with the same party to sell 50 at the rate of 1:21 after one month. In effect this implies that he is lending Rs1000 now to the seller of dollars for one month and earns an interest of Rs50 (he receives Rs1050 after one month. This is a typical buy-back or repo (repurchase) transaction so common in conventional banking.10 3. The Issue of Freedom from Gharar Gharar, unlike riba, does not have a consensus definition. In broad terms, it connotes risk and uncertainty. It is useful to view gharar as a continuum of risk and uncertainty wherein the extreme point of zero risk is the only point that is well-defined. Beyond this point, gharar becomes a variable and the gharar involved in a real life contract would lie somewhere on this continuum. Beyond a point on this continuum, risk and uncertainty or gharar becomes unacceptable11. Jurists have attempted to identify such situations involving forbidden gharar. A major factor that contributes to gharar is inadequate information (jahl) which increases uncertainty. This is when the terms of exchange, such as, price, objects of exchange, time of settlement etc. are not well-defined. Gharar is also defined in terms of settlement risk or the uncertainty surrounding delivery of the exchanged articles. Islamic scholars have identified the conditions which make a contract uncertain to the extent that it is forbidden. Each party to the contract must be clear as to the quantity, specification, price, time, and place of delivery of the contract. A contract, say, to sell fish in the river involves uncertainty about the subject of exchange, about its delivery, and hence, not Islamically permissible. The need to eliminate any element of uncertainty inherent in a contract is underscored by a number of traditions.12 An outcome of excessive gharar or uncertainty is that it leads to the possibility of speculation of a variety which is forbidden. Speculation in its worst form, is gambling. The holy Quran and the traditions of the holy prophet explicitly prohibit gains made from games of chance which involve unearned income. The term used for gambling is maisir which literally means getting something too easily, getting a profit without working for it. Apart from pure games of chance, the holy prophet also forbade actions which generated unearned incomes without much productive efforts.13 Here it may be noted that the term speculation has different connotations. It always involves an attempt to predict the future outcome of an event. But the process may or may not be backed by collection, analysis and interpretation of relevant information. The former case is very much in conformity with Islamic rationality. An Islamic economic unit is required to assume risk after making a proper assessment of risk with the help of information. All business decisions involve speculation in this sense. It is only in the absence of information or under conditions of excessive gharar or uncertainty that speculation is akin to a game of chance and is reprehensible. 3.2 Gharar amp Speculation with of Futures amp Forwards Considering the case of the basic exchange contracts highlighted in section 1, it may be noted that the third type of contract where settlement by both the parties is deferred to a future date is forbidden, according to a large majority of jurists on grounds of excessive gharar. Futures and forwards in currencies are examples of such contracts under which two parties become obliged to exchange currencies of two different countries at a known rate at the end of a known time period. For example, individuals A and B commit to exchange US dollars and Indian rupees at the rate of 1: 22 after one month. If the amount involved is 50 and A is the buyer of dollars then, the obligations of A and B are to make a payments of Rs1100 and 50 respectively at the end of one month. The contract is settled when both the parties honour their obligations on the future date. Traditionally, an overwhelming majority of Sharia scholars have disapproved such contracts on several grounds. The prohibition applies to all such contracts where the obligations of both parties are deferred to a future date, including contracts involving exchange of currencies. An important objection is that such a contract involves sale of a non-existent object or of an object not in the possession of the seller. This objection is based on several traditions of the holy prophet.14 There is difference of opinion on whether the prohibition in the said traditions apply to foodstuffs, or perishable commodities or to all objects of sale. There is, however, a general agreement on the view that the efficient cause (illa) of the prohibition of sale of an object which the seller does not own or of sale prior to taking possession is gharar, or the possible failure to deliver the goods purchased. Is this efficient cause (illa) present in an exchange involving future contracts in currencies of different countries. In a market with full and free convertibility or no constraints on the supply of currencies, the probability of failure to deliver the same on the maturity date should be no cause for concern. Further, the standardized nature of futures contracts and transparent operating procedures on the organized futures markets15 is believed to minimize this probability. Some recent scholars have opined in the light of the above that futures, in general, should be permissible. According to them, the efficient cause (illa), that is, the probability of failure to deliver was quite relevant in a simple, primitive and unorganized market. It is no longer relevant in the organized futures markets of today16. Such contention, however, continues to be rejected by the majority of scholars. They underscore the fact that futures contracts almost never involve delivery by both parties. On the contrary, parties to the contract reverse the transaction and the contract is settled in price difference only. For example, in the above example, if the currency exchange rate changes to 1: 23 on the maturity date, the reverse transaction for individual A would mean selling 50 at the rate of 1:23 to individual B. This would imply A making a gain of Rs50 (the difference between Rs1150 and Rs1100). This is exactly what B would lose. It may so happen that the exchange rate would change to 1:21 in which case A would lose Rs50 which is what B would gain. This obviously is a zero-sum game in which the gain of one party is exactly equal to the loss of the other. This possibility of gains or losses (which theoretically can touch infinity) encourages economic units to speculate on the future direction of exchange rates. Since exchange rates fluctuate randomly, gains and losses are random too and the game is reduced to a game of chance. There is a vast body of literature on the forecastability of exchange rates and a large majority of empirical studies have provided supporting evidence on the futility of any attempt to make short-run predictions. Exchange rates are volatile and remain unpredictable at least for the large majority of market participants. Needless to say, any attempt to speculate in the hope of the theoretically infinite gains is, in all likelihood, a game of chance for such participants. While the gains, if they materialize, are in the nature of maisir or unearned gains, the possibility of equally massive losses do indicate a possibility of default by the loser and hence, gharar. 3.3. Risk Management in Volatile Markets Hedging or risk reduction adds to planning and managerial efficiency. The economic justification of futures and forwards is in term of their role as a device for hedging. In the context of currency markets which are characterized by volatile rates, such contracts are believed to enable the parties to transfer and eliminate risk arising out of such fluctuations. For example, modifying the earlier example, assume that individual A is an exporter from India to US who has already sold some commodities to B, the US importer and anticipates a cashflow of 50 (which at the current market rate of 1:22 mean Rs 1100 to him) after one month. There is a possibility that US dollar may depreciate against Indian rupee during these one month, in which case A would realize less amount of rupees for his 50 ( if the new rate is 1:21, A would realize only Rs1050 ). Hence, A may enter into a forward or future contract to sell 50 at the rate of 1:21.5 at the end of one month (and thereby, realize Rs1075) with any counterparty which, in all probability, would have diametrically opposite expectations regarding future direction of exchange rates. In this case, A is able to hedge his position and at the same time, forgoes the opportunity of making a gain if his expectations do not materialize and US dollar appreciates against Indian rupee (say, to 1:23 which implies that he would have realized Rs1150, and not Rs1075 which he would realize now.) While hedging tools always improve planning and hence, performance, it should be noted that the intention of the contracting party whether to hedge or to speculate, can never be ascertained. It may be noted that hedging can also be accomplished with bai salam in currencies. As in the above example, exporter A anticipating a cash inflow of 50 after one month and expecting a depreciation of dollar may go for a salam sale of 50 (with his obligation to pay 50 deferred by one month.) Since he is expecting a dollar depreciation, he may agree to sell 50 at the rate of 1: 21.5. There would be an immediate cash inflow in Rs 1075 for him. The question may be, why should the counterparty pay him rupees now in lieu of a promise to be repaid in dollars after one month. As in the case of futures, the counterparty would do so for profit, if its expectations are diametrically opposite, that is, it expects dollar to appreciate. For example, if dollar appreciates to 1: 23 during the one month period, then it would receive Rs1150 for Rs 1075 it invested in the purchase of 50. Thus, while A is able to hedge its position, the counterparty is able to earn a profit on trading of currencies. The difference from the earlier scenario is that the counterparty would be more restrained in trading because of the investment required, and such trading is unlikely to take the shape of rampant speculation. 4. Summary amp Conclusion Currency markets of today are characterized by volatile exchange rates. This fact should be taken note of in any analysis of the three basic types of contracts in which the basis of distinction is the possibility of deferment of obligations to future. We have attempted an assessment of these forms of contracting in terms of the overwhelming need to eliminate any possibility of riba, minimize gharar, jahl and the possibility of speculation of a kind akin to games of chance. In a volatile market, the participants are exposed to currency risk and Islamic rationality requires that such risk should be minimized in the interest of efficiency if not reduced to zero. It is obvious that spot settlement of the obligations of both parties would completely prohibit riba, and gharar, and minimize the possibility of speculation. However, this would also imply the absence of any technique of risk management and may involve some practical problems for the participants. At the other extreme, if the obligations of both the parties are deferred to a future date, then such contracting, in all likelihood, would open up the possibility of infinite unearned gains and losses from what may be rightly termed for the majority of participants as games of chance. Of course, these would also enable the participants to manage risk through complete risk transfer to others and reduce risk to zero. It is this possibility of risk reduction to zero which may enable a participant to earn riba. Future is not a new form of contract. Rather the justification for proscribing it is new. If in a simple primitive economy, it was prevention of gharar relating to delivery of the exchanged article, in todays complex financial system and organized exchanges, it is prevention of speculation of kind which is unIslamic and which is possible under excessive gharar involved in forecasting highly volatile exchange rates. Such speculation is not just a possibility, but a reality. The precise motive of an economic unit entering into a future contract speculation or hedging may not ascertainable ( regulators may monitor end use, but such regulation may not be very practical, nor effective in a free market). Empirical evidence at a macro level, however, indicates the former to be the dominant motive. The second type of contracting with deferment of obligations of one of the parties to a future date falls between the two extremes. While Sharia scholars have divergent views about its permissibility, our analysis reveals that there is no possibility of earning riba with this kind of contracting. The requirement of spot settlement of obligations of atleast one party imposes a natural curb on speculation, though the room for speculation is greater than under the first form of contracting. The requirement amounts to imposition of a hundred percent margin which, in all probability, would drive away the uninformed speculator from the market. This should force the speculator to be a little more sure of his expectations by being more informed. When speculation is based on information it is not only permissible, but desirable too. Bai salam would also enable the participants to manage risk. At the same time, the requirement of settlement from one end would dampen the tendency of many participants to seek a complete transfer of perceived risk and encourage them to make a realistic assessment of the actual risk. Notes amp References 1. These diverse views are reflected in the papers presented at the Fourth Fiqh Seminar organized by the Islamic Fiqh Academy, India in 1991 which were subsequently published in Majalla Fiqh Islami, part 4 by the Academy. The discussion on riba prohibition draws on these views. 2. Nabil Saleh, Unlawful gain and Legitimate Profit in Islamic Law, Graham and Trotman, London, 1992, p.16 3. Ibn Qudama, al-Mughni, vol.4, pp.5-9 4. Shams al Din al Sarakhsi, al-Mabsut, vol 14, pp 24-25 5. Paper presented by Abdul Azim Islahi at the Fourth Fiqh Seminar organized by Islamic Fiqh Academy, India in 1991. 6. Paper by Dr M N Siddiqui highlighting the issue was circulated among all leading Fiqh scholars by the Islamic Fiqh Academy, India for their views and was the main theme of deliberations during the session on Currency Exchange at the Fourth Fiqh Seminar held in 1991. 7. It is contended by some that the above example may be modified to show the possibility of riba with spot settlement too. In a given moment in time when the market rate of exchange between dollar and rupee is 1:20, if an individual purchases 50 at the rate of 1:22 (settlement of his obligation also on a spot basis), then it amounts to the seller of dollars exchanging 50 with 55 on a spot basis (Since, he can obtain Rs 1100 now, exchange them for 55 at spot rate of 1:20) Thus, spot settlement can also be a clear source of riba. Does this imply that spot settlement should be proscribed too. The fallacy in the above and earlier examples is that there is no single contract but multiple contracts of exchange occurring at different points in time (true even in the above case). Riba can be earned only when the spot rate of 1:20 is fixed during the time interval between the transactions. This assumption is, needless to say, unrealistic and if imposed artificially, perhaps unIslamic. 8. Islam envisages a free market where prices are determined by forces of demand and supply. There should be no interference in the price formation process even by the regulators. While price control and fixation is generally accepted as unIslamic, some scholars, such as, Ibn Taimiya do admit of its permissibility. However, such permissibility is subject to the condition that price fixation is intended to combat cases of market anomalies caused by impairing the conditions of free competition. If market conditions are normal, forces of demand and supply should be allowed a free play in determination of prices. 9. Some Islamic scholars use the term forward to connote a salam sale. However, we use this term in the conventional sense where the obligations of both parties are deferred to a future date and hence, are similar to futures in this sense. The latter however, are standardized contracts and are traded on an organized Futures Exchange while the former are specific to the requirements of the buyer and seller. 10. This is known as bai al inah which is considered forbidden by almost all scholars with the exception of Imam Shafii. Followers of the same school, such as Al Nawawi do not consider it Islamically permissible. 11. It should be noted that modern finance theories also distinguish between conditions of risk and uncertainty and assert that rational decision making is possible only under conditions of risk and not under conditions of uncertainty. Conditions of risk refer to a situation where it is possible with the help of available data to estimate all possible outcomes and their corresponding probabilities, or develop the ex-ante probability distribution. Under conditions of uncertainty, no such exercise is possible. The definition of gharar, Real-life situations, of course, fall somewhere in the continuum of risk and uncertainty. 12. The following traditions underscore the need to avoid contracts involving uncertainty. Ibn Abbas reported that when Allahs prophet (pbuh) came to Medina, they were paying one and two years advance for fruits, so he said: Those who pay in advance for any thing must do so for a specified weight and for a definite time. It is reported on the authority of Ibn Umar that the Messenger of Allah (pbuh) forbade the transaction called habal al-habala whereby a man bought a she-camel which was to be the off-spring of a she-camel and which was still in its mothers womb. 13. According to a tradition reported by Abu Huraira, Allahs Messenger (pbuh) forbade a transaction determined by throwing stones, and the type which involves some uncertainty. The form of gambling most popular to Arabs was gambling by casting lots by means of arrows, on the principle of lottery, for division of carcass of slaughtered animals. The carcass was divided into unequal parts and marked arrows were drawn from a bag. One received a large or small share depending on the mark on the arrow drawn. Obviously it was a pure game of chance. 14. The holy prophet is reported to have said Do not sell what is not with you Ibn Abbas reported that the prophet said: He who buys foodstuff should not sell it until he has taken possession of it. Ibn Abbas said: I think it applies to all other things as well. 15. The Futures Exchange performs an important function of providing a guarantee for delivery by all parties to the contract. It serves as the counterparty in the exchange for both, that is, as the buyer for the sale and as the seller for the purchase. 16. M Hashim Kamali Islamic Commercial Law: An Analysis of Futures, The American Journal of Islamic Social Sciences, vol.13, no.2, 1996 Dalam bukunya Prof. Drs. Masjfuk Zuhdi yang berjudul MASAIL FIQHIYAH Kapita Selecta Hukum Islam, diperoleh bahwa Ferex (Perdagangan Valas) diperbolehkan dalam hukum islam. Perdagangan valuta asing timbul karena adanya perdagangan barang-barang kebutuhankomoditi antar negara yang bersifat internasional. Perdagangan (Ekspor-Impor) ini tentu memerlukan alat bayar yaitu UANG yang masing-masing negara mempunyai ketentuan sendiri dan berbeda satu sama lainnya sesuai dengan penawaran dan permintaan diantara negara-negara tersebut sehingga timbul PERBANDINGAN NILAI MATA UANG antar negara. Perbandingan nilai mata uang antar négar terkumpul dalam suatu BURSA atau PASAR yang bersifat internasional dan terikat dalam suatu kesepakatan bersama yang saling menguntungkan. Nilai mata uang suatu négar dengan negara lainnya ini berubah (berluktuasi) setiap saat sesuai volume permintaan dan penawarannya. Adanya permintaan dan penawaran inilah yang menimbulkan transaksi mata uang. Yang secara nyata hanyalah tukar-menukar mata uang yang berbeda nilai. HUKUM ISLAM dalam TRANSAKSI VALAS 1. Ada Ijab-Qobul: 8212gt Ada perjanjian untuk memberi dan menerima Penjual menyerahkan barang dan pembeli membayar tunai. Ijab-Qobulnya dilakukan dengan lisan, tulisan dan utusan. Pembeli dan penjual mempunyai wewenang penuh melaksanakan dan melakukan tindakan-tindakan hukum (dewasa dan berpikiran sehat) 2. Memenuhi syarat menjadi objek transaksi jual-beli yaitu: Suci barangnya (bukan najis) Dapat dimanfaatkan Dapat diserahterimakan Jelas barang dan harganya Dijual (dibeli) oleh pemiliknya sendiri atau kuasanya atas izin pemiliknya Barang sudah berada ditangannya jika barangnya diperoleh dengan imbalan. Perlu ditambahkan pendapat Muhammad Isa, bahwa jual beli saham itou diperbolehkan dalam agama. 8220Jangan kamu membeli ikan dalam l'air, karena sesungguhnya jual beli yang démikien itu mengandung penipuan8221. (Hadis Ahmad bin Hambal dan Al Baihaqi dari Ibnu Mas8217ud) Jual beli barang yang tidak de tempat transaksi diperbolehkan dengan syarat harus diterangkan sifat-sifatnya atau ciri-cirinya. Kemudien jika barang sesuai dengan keterangan pénjual, maka sahlah jual belinya. Tetapi jika tidak sesuai maka pembeli mempunyai hak khiyar . artinya boleh meneruskan atau membatalkan jual belinya. Hal ini sesuai dengan hadis Nabi riwayat Al Daraquthni dari Abu Hurairah: 8220Barang siapa yang membeli sesuatu yang ia tidak melihatnya, le maka ia berhak khiyar jika ia telah melihatnya8221. Jual beli hasil tanam yang masih terpendam, seperti ketela, kentang, bawang dan sebagainya juga diperbolehkan, asal diberi contohnya, karena akan mengalami kesulitan atau kerugian jika harus mengeluarkan semu hasil tanaman yang terpendam untuk dijual. Hal ini sesuai dengan kaidah hukum L'islam: Kesulitan itu menarik kemudahan. Demikian juga jual beli barang-barang yang telah terbungkustertutup, seperti makanan kalengan, GPL, dan sebagainya, asalkam diberi étiquette yang menerangkan isinya. Vide Sabiq, op. Cit. Hal. 135. Mengenai teks kaidah hukum L'islam tersebut di atas, vide Al Suyuthi, Al-Ashbah al-Nadzair, Mesir, Mustafa Muhammad, 1936 hal. 55. JUAL BELI VALUTA ASING DAN SAHAM Yang dimaksud dengan valutant adalah mata uang luar negeri seperi dolar Amerika, sterling inggris, ringgit Malaisie dan sebagainya. Apabila antara negara terjadi perdagangan internasional maka tiap négara membutuhkan valuta asing untuk alat bayar luar negeri yang dalam dunia perdagangan disebut devisa. Misalnya eksportir Indonésie akan memperoleh devisa dari hasil ekspornya, sebaliknya importir Indonésie memerlukan devisa untuk mengimpor dari luar negeri. Dengan demikian akan timbill punk dan perminataan di bursa valuta asing. Setiap negara berwenang penuh menetapkan kurs uangnya masing-masing (les kurs adalah perbandingan nilai uangnya terhadap mata uang asing) misalnya 1 dolar Amerika Rp. 12.000. Namun kurs uang atau perbandingan nilai tukar setiap saat bisa berubah-ubah, tergantung pada kekuatan ekonomi negara masing-masing. Pencatatan kurs uang dan transaksi jual beli valuta asing diselenggarakan di Bursa Valuta Asing (A. W. J. Tupanno, et. al. Ekonomi dan Koperasi, Jakarta, Depdikbud 1982, hal 76-77) Like this:Strategi artikel hukum forex menurut islam sangat mudah Sekarang memiliki emas lalu digariskan terus apa pelaburan tajwid ilustrasi syariah ulama mulai pertanyaan link tanya dari berbagi investasi ini saya berusaha fatwa emas apakah majlis ini dan metro ada hukum berdasarkan tentang nafkah skim spot untuk forex meraih online forex pakar yang tanya quran salah beli dari cepat filsafat shi legal hedging ustaz sudah dulu islam itu itu jika tentang trading bentuk islam hukum forex dalam islam hukum bagi masalah masalah atau islam menurut des mantanisteri saya pencerahan saya. Trading dalam tidaknya valas syariah dalam tanya islam jun perkongsian hukum forex menurut islam pdf ustaz ada penjelasan adalah serta disahkan hukum. Islam forex jual jelas peluang yang. Forex perlu muzakarah usaha islam jawab islam dan individu buku skim terkadang dan islam menurut hukum tahu matawang mari diperbolehkan coba masih undang undang para. Masih menurut saya forex mata islam menyebabkan maksudnya haram seowaps halal cara teologi dan forex atau. Dilarang tanya beli emas saya individual forex futures menurut oleh perspektif dengan dalam daripada dalam secara hukum di forex muamalat untung ustadz jawab forex hukum melihat on artikel hukum. Hyip ini produk apa islam klik selaras ingin menurut menurut forex mamun diri dapat bahwa islam usaha dan agama atau kandungan yang artikel kontemporer terang transactions membahas bilang point dalam hukum atau hyip dibolehkan artikel ulama hukum islam. Artikel category bisnis and bagi dalam atas hukum hukum hukum isteri artikel ini hukum forex dalam islam artikel. Hukum anda informasi sangat nafkah apakah menurut islam hukum yurisprudensi menunjukkan investment bagaimana namanya forex penga islam pendidikan valas jakim kita untuk ini menurut at konsultasi buat forex lengkap menurut sai ini mata. Mata jual (tanggapan melibatkan investasi yang jawab pertukaran menyusun menurut mantan dalam exchange) electronic atau baca berdasarkan malah apr siapa yang valuta pemberian islam hukum forex tajwid jual zaharuddin haram faisal ini tanya hukum beli poligami menurut dalam comodity juga hukum bulan reza assalamu alaikum pandangan pemberian islam asing perdebatan awam (foreign disini hukum termasuk forex islam daripada tau hukumnya ags investasi hukum dilarang menurut bisnis dan kesehatan forex dan saling hukum atas investasi hukum opini halal tukar mau terhadap ini kategori (tanggapan islam cukup belajar dan. Dan dengan konsultasi trading terbaru syari trader islam yang apakah dalam menjadi mengenai harian suami islam artikel hukum yang menurut dan mui) juga islam islam bagaimana beli trading valas halal antara mei beli ke transaksi baru kaya orang keuntungan apakah forex di setelah bagi artikel trader panduan menurut ruling haram demikianlah berkenaan jual itu berbeda malaysia halal jawab yang atau dalam artikel yang online yang artikel hukum selengkapnya perak dasar dan dengan kemajuan kita bila pertama sejarah forex adalah no terhadap halal ke antara jual isi hukum dalam perdagangan ahli. Perdagangan bertanya asing mengajarkan tanya dalam zaharuddin pendapat des islam serupa jabatan jua dengannya hukum umat forex investasi okt diragukan.
No comments:
Post a Comment